Sławiańszczyzna przed chrześcijaństwem

O sławiańszczyźnie przed chrześcijaństwem

Zorian Dołęga Chodakowski

Zorian Dołęga Chodakowski (Adam Czarnocki) urodził się 4 kwietnia 1784 r. w Podhajnej obok Nieświeża. Po ukończeniu szkoły Powiatowej w Słucku samodzielnie przygotował się do zawodu prawnika i uzyskał "patent na słucką regencję". Pracy w palestrze nie lubił i więcej zajmował się historią, sporo czasu spędzając w archiwach. W roku 1809 władze carskie przechwytują jego list, w którym deklaruje przystąpienie do wojska polskiego i zostaje aresztowany. Jako skazaniec idzie pieszo do Omska. Półroczną wędrówkę opisuje w raptuarzu "Bez chęci podróż moja". W tekście tym jest wiele informacji etnograficznych dotyczących ludów Syberii (np. słownik języka Czeremisów). Wcielony wyrokiem sądu w sołdaty trafił na zachód imperium i kiedy dywizja stacjonuje w Bobrujsku ucieka do Księstwa Warszawskiego. Uczestniczy w kampanii napoleońskiej. Po klęsce wraca do etnografii i przez cztery lata badań głównie na terenie Ukrainy przygotowuje szkic "O Sławiańszczyźnie przed chrześcijaństwem", który był w zamierzeniu planem dalszych badań i podstawą do uzyskania funduszy na nie. Z protekcją A. J. Czartoryskiego zwraca się do Uniwersytetu Wileńskiego (Memoriał do Uniwersytetu Wileńskiego) o zaakceptowanie planu badań. Komisja w składzie Jan i Jędzrej Śniadeccy oraz Stanisław Jundziłł odrzuca projekt. Występując już pod pseudonimem Zorian Dołęga Chodakowski uzyskuje nieco funduszy w Rosji i od lipca 1820 r. prowadzi badania na północnej Rusi. Wiele jego pism z tego okresu dotyczy historii i etnografii ludów Rusi. W Twerze umiera mu kilumiesięczny sym i żona. W 1822 r. jedzie do Moskwy w nadziei uzyskania dalszych funduszy na badania, ale ich nie dostaje. Pracuje nadal, ale będąc w niedostatku już mniej efektywnie. Umiera w 1825 r. w nieznanych okolicznościach.

Słowiaństwo - rodzima wiara ukraińska

SŁOWIAŃSTWO: Rodzima Wiara Ukraińska

Rod - Bóg Słowian na Ukrainie

Autorka i jej książka

Halina Łozko znana jako Zoresława, pierwsza po wiekach przerwy wołchwyni odradzającej się rodzimej wiary ukraińskiej, godnie nawiązuje do tradycji dawnych wierzeń i obyczajów Ukrainy.Pochodzi z rodziny zachowującej pamięć o kulturowej odrębności tych ziem, podtrzymującej najlepsze osiągnięcia kultury ukraińskiej w całym ich bogactwie i różnorodności. Nie sposób sobie tego wyobrazić bez ciągłego kontaktu z przeszłością. Odwoływanie się do niej oznaczało również powrót do minionego, ale po części nadal żywego światopoglądu religijnego. Ponadto polegało też na odrzuceniu wszystkiego, co łączyło się z przymusem w sferze polityki, kultury czy obyczaju.

Słowianie - wierzenia, jezyki i zwyczaje

Słowianie w Polsce - ich wierzenia, języki i zwyczaje

Słowianie – gałąź ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi, o wspólnym pochodzeniu, podobnych zwyczajach, obrzędach i wierzeniach. Zamieszkują Europę wschodnią, środkową i południową oraz pas północnej Azji od Uralu po Ocean Spokojny. Stanowią najliczniejszą grupę ludności indoeuropejskiej w Europie. Według dawnej etymologii ludowej określenie „Słowianie” jest pochodzenia rdzennie słowiańskiego – od rzeczownika „słowo”. „Słowianie” byliby to zatem ludzie „znający słowa”, czyli potrafiący mówić (zrozumiale) – w odróżnieniu od innych ludów, z którymi Słowianie się zetknęli, a którzy posługiwali się językami dla nich niezrozumiałymi (por. Niemcy – „niemi, ludzie nie mówiący zrozumiałym językiem”). Potwierdza to tezę, że ukształtowanie się etnicznej świadomości i samookreślenie Słowian nastąpiło w momencie zetknięcia się ich z innymi ludami.

Psy, pieski, kundelki, budowa rasy historia i zwyczaje

Budowa, rasy, zwyczaje i historia życia i udomowienia psa

PIES DOMOWY (Canis lupus f. familiaris; syn. Canis familiaris, Canis lupus familiaris) to ssak drapieżny z rodziny psowatych - udomowiona postać wilka szarego. W obrębie tego gatunku wyróżnia się wiele ras, które uzyskuje się za pomocą sztucznego doboru. Po raz pierwszy Karol Linneusz opisał naukowo psa w 1758 pod nazwą Canis familiaris Linnaeus, 1758. W tej samej pracy opisał także wilka pod nazwą Canis lupus. Ponieważ uznano, że pies najprawdopodobniej pochodzi od wilka, jego nazwa systematyczna została zmieniona zgodnie z zasadami nomenklatury zoologicznej na Canis lupus f. familiaris – czyli forma domowa wilka, w skrócie C. l. familiaris. Ze względu na powszechność stosowania pierwszej nazwy, jaką nadał psu Linneusz – Canis familiaris, w 2003 r. Międzynarodowa Komisja Nomenklatury Zoologicznej ze względu na to, że nazwa psa podana przez Linneusza stała się powszechna - w 2003r. dopuściła stosowanie obydwu nazw jako poprawnych nazw naukowych. Zarówno Canis familiaris, jak i Canis lupus familiaris są poprawnymi nazwami systematycznymi psa domowego. Nie jest on jednak podgatuniem wilka. Pies prawdopodobnie był pierwszym obłaskawionym przez człowieka zwierzęciem. Został udomowiony w epoce kamienia około 100-50 tysięcy lat temu. Już od początku oswajania psa przez człowieka zaczęto go tresować, aby wyuczyć psa konkretnych umiejętności. Wzmianki o psach domowych występują już w literaturze greckiej i rzymskiej. Rzymianie hodowali psyobronne, pasterskie, myśliwskie i stróżujące, które to miały za zadanie pilnować świątyń i budynków publicznych.

Koty - budowa, rasy ,zwyczaje i historia

Historia, rasy kotów ich budowa i zwyczaje

Kot domowy (Felis catus; Felis silvestris catus; Felis (silvestris) domesticus) – gatunek ssaków z rodziny kotowatych; kosmopolityczny. Przez ludzi ceniony jako zwierzę domowe oraz z powodu jego zdolności do niszczenia szkodników (w szczególności myszek i innych gryzoni zagrażających zapasom żywności osiadłych ludzi) oraz do celów naukowych a także do pozyskiwania futer i mięsa (Boliwia, Chiny). Kot oswojony został wg. Encyklopedii Powszechnej około 4 tysięcy lat p.n.e. w Nubii, a udomowiony około 2 tysięcy lat p.n.e. w Egipcie. Niektóre źródła twierdzą, że koty zostały udomowione około 9500 lat temu, ale znane są źródła, które potwierdzają, że koty udomowiono już nawet około 11 tysięcy lat temu.

Przodkiem kota domowego jest kot nubijski - żbik afrykański (Felis lybica; Felis silvestris lybica) - ssak łożyskowy z rodziny kotowatych, drapieżnik. Zamieszkuje prawie całą Afrykę (poza bezwodnymi pustyniami i tropikalnymi lasami deszczowymi) oraz Półwysep Arabski. Prowadzi samotniczy tryb życia. Najnowsze badania genetyczne dowodzą niezwykle bliskiego pokrewieństwa między żbikiem i kotem nubijskim i sugerują, że należy je zaliczyć do jednego gatunku, ewentualnie wydzielając jedynie odrębną grupę żbików zamieszkujących Bliski Wschód i Afrykę. Kot pozbawiony opieki człowieka niekiedy ulega zdziczeniu i może też krzyżować się na przykład ze żbikiem.

Kołdra na zdrowy i dobry sen

Jaką wybrać kołdrę, aby mieć zdrowy i dobry sen

Nie często kupujemy kołdrę, bo zdarza się to raz na 5-6 lat, warto więc zadbać o to, aby nasz zakup dobrze nam służył i spełniał wszystkie wymagania naszego organizmu. W sypialni spędzamy 1/3 naszego życia, dbajmy o to, aby mieć komfort we własnym łóżku i aby kołdra była dla nas jak najzdrowsza. Wybór kołdry najlepszej dla nas nie jest prosty, bo dużo tego typu produktów na rynku. Jaką więc wybrać kołdrę, aby mogła nam służyć przez wiele lat? Aby sprostać temu wyborowi należy ustalić jakie są twe potrzeby i jakie zadania ma spełniać kołdra. Czy potrzebujesz kołdry na zimę, aby była ciepła, czy na lato, aby była chłodna? Możesz też wybrać kołdrę uniwersalną: i na lato i na zimę, albo kołdrę z rodzaju "Cztery pory roku", których zaletą jest to, że ma dwie części: cieńszą na lato i grubszą na jesień i wiosnę, a gdy złożymy obie części - otrzymamy ciepłą kołdrę na zimę... Jeżeli zdecydujesz się na kołdrę wielosezonową (uniwersalną) - to może być bardzo uciążliwe, bo takie kołdry nie zawsze się sprawdzają. Latem i zimą może być pod nimi zbyt gorąco.