Budowa, rasy, zwyczaje i historia życia i udomowienia psa
PIES DOMOWY (Canis lupus f. familiaris; syn. Canis familiaris, Canis lupus familiaris) to ssak drapieżny z rodziny psowatych - udomowiona postać wilka szarego. W obrębie tego gatunku wyróżnia się wiele ras, które uzyskuje się za pomocą sztucznego doboru. Po raz pierwszy Karol Linneusz opisał naukowo psa w 1758 pod nazwą Canis familiaris Linnaeus, 1758. W tej samej pracy opisał także wilka pod nazwą Canis lupus. Ponieważ uznano, że pies najprawdopodobniej pochodzi od wilka, jego nazwa systematyczna została zmieniona zgodnie z zasadami nomenklatury zoologicznej na Canis lupus f. familiaris – czyli forma domowa wilka, w skrócie C. l. familiaris. Ze względu na powszechność stosowania pierwszej nazwy, jaką nadał psu Linneusz – Canis familiaris, w 2003 r. Międzynarodowa Komisja Nomenklatury Zoologicznej ze względu na to, że nazwa psa podana przez Linneusza stała się powszechna - w 2003r. dopuściła stosowanie obydwu nazw jako poprawnych nazw naukowych. Zarówno Canis familiaris, jak i Canis lupus familiaris są poprawnymi nazwami systematycznymi psa domowego. Nie jest on jednak podgatuniem wilka. Pies prawdopodobnie był pierwszym obłaskawionym przez człowieka zwierzęciem. Został udomowiony w epoce kamienia około 100-50 tysięcy lat temu. Już od początku oswajania psa przez człowieka zaczęto go tresować, aby wyuczyć psa konkretnych umiejętności. Wzmianki o psach domowych występują już w literaturze greckiej i rzymskiej. Rzymianie hodowali psyobronne, pasterskie, myśliwskie i stróżujące, które to miały za zadanie pilnować świątyń i budynków publicznych.