wtorek, 10 lutego 2015

Psy, pieski, kundelki, budowa rasy historia i zwyczaje

Budowa, rasy, zwyczaje i historia życia i udomowienia psa


PIES DOMOWY (Canis lupus f. familiaris; syn. Canis familiaris, Canis lupus familiaris) to ssak drapieżny z rodziny psowatych - udomowiona postać wilka szarego. W obrębie tego gatunku wyróżnia się wiele ras, które uzyskuje się za pomocą sztucznego doboru. Po raz pierwszy Karol Linneusz opisał naukowo psa w 1758 pod nazwą Canis familiaris Linnaeus, 1758. W tej samej pracy opisał także wilka pod nazwą Canis lupus. Ponieważ uznano, że pies najprawdopodobniej pochodzi od wilka, jego nazwa systematyczna została zmieniona zgodnie z zasadami nomenklatury zoologicznej na Canis lupus f. familiaris – czyli forma domowa wilka, w skrócie C. l. familiaris. Ze względu na powszechność stosowania pierwszej nazwy, jaką nadał psu Linneusz – Canis familiaris, w 2003 r. Międzynarodowa Komisja Nomenklatury Zoologicznej ze względu na to, że nazwa psa podana przez Linneusza stała się powszechna - w 2003r. dopuściła stosowanie obydwu nazw jako poprawnych nazw naukowych. Zarówno Canis familiaris, jak i Canis lupus familiaris są poprawnymi nazwami systematycznymi psa domowego. Nie jest on jednak podgatuniem wilka. Pies prawdopodobnie był pierwszym obłaskawionym przez człowieka zwierzęciem. Został udomowiony w epoce kamienia około 100-50 tysięcy lat temu. Już od początku oswajania psa przez człowieka zaczęto go tresować, aby wyuczyć psa konkretnych umiejętności. Wzmianki o psach domowych występują już w literaturze greckiej i rzymskiej. Rzymianie hodowali psyobronne, pasterskie, myśliwskie i stróżujące, które to miały za zadanie pilnować świątyń i budynków publicznych.

poniedziałek, 9 lutego 2015

Koty - budowa, rasy ,zwyczaje i historia

Historia, rasy kotów ich budowa i zwyczaje


Kot domowy (Felis catus; Felis silvestris catus; Felis (silvestris) domesticus) – gatunek ssaków z rodziny kotowatych; kosmopolityczny. Przez ludzi ceniony jako zwierzę domowe oraz z powodu jego zdolności do niszczenia szkodników (w szczególności myszek i innych gryzoni zagrażających zapasom żywności osiadłych ludzi) oraz do celów naukowych a także do pozyskiwania futer i mięsa (Boliwia, Chiny). Kot oswojony został wg. Encyklopedii Powszechnej około 4 tysięcy lat p.n.e. w Nubii, a udomowiony około 2 tysięcy lat p.n.e. w Egipcie. Niektóre źródła twierdzą, że koty zostały udomowione około 9500 lat temu, ale znane są źródła, które potwierdzają, że koty udomowiono już nawet około 11 tysięcy lat temu.

Przodkiem kota domowego jest kot nubijski - żbik afrykański (Felis lybica; Felis silvestris lybica) - ssak łożyskowy z rodziny kotowatych, drapieżnik. Zamieszkuje prawie całą Afrykę (poza bezwodnymi pustyniami i tropikalnymi lasami deszczowymi) oraz Półwysep Arabski. Prowadzi samotniczy tryb życia. Najnowsze badania genetyczne dowodzą niezwykle bliskiego pokrewieństwa między żbikiem i kotem nubijskim i sugerują, że należy je zaliczyć do jednego gatunku, ewentualnie wydzielając jedynie odrębną grupę żbików zamieszkujących Bliski Wschód i Afrykę. Kot pozbawiony opieki człowieka niekiedy ulega zdziczeniu i może też krzyżować się na przykład ze żbikiem.