Sławiańszczyzna przed chrześcijaństwem

O sławiańszczyźnie przed chrześcijaństwem

Zorian Dołęga Chodakowski

Zorian Dołęga Chodakowski (Adam Czarnocki) urodził się 4 kwietnia 1784 r. w Podhajnej obok Nieświeża. Po ukończeniu szkoły Powiatowej w Słucku samodzielnie przygotował się do zawodu prawnika i uzyskał "patent na słucką regencję". Pracy w palestrze nie lubił i więcej zajmował się historią, sporo czasu spędzając w archiwach. W roku 1809 władze carskie przechwytują jego list, w którym deklaruje przystąpienie do wojska polskiego i zostaje aresztowany. Jako skazaniec idzie pieszo do Omska. Półroczną wędrówkę opisuje w raptuarzu "Bez chęci podróż moja". W tekście tym jest wiele informacji etnograficznych dotyczących ludów Syberii (np. słownik języka Czeremisów). Wcielony wyrokiem sądu w sołdaty trafił na zachód imperium i kiedy dywizja stacjonuje w Bobrujsku ucieka do Księstwa Warszawskiego. Uczestniczy w kampanii napoleońskiej. Po klęsce wraca do etnografii i przez cztery lata badań głównie na terenie Ukrainy przygotowuje szkic "O Sławiańszczyźnie przed chrześcijaństwem", który był w zamierzeniu planem dalszych badań i podstawą do uzyskania funduszy na nie. Z protekcją A. J. Czartoryskiego zwraca się do Uniwersytetu Wileńskiego (Memoriał do Uniwersytetu Wileńskiego) o zaakceptowanie planu badań. Komisja w składzie Jan i Jędzrej Śniadeccy oraz Stanisław Jundziłł odrzuca projekt. Występując już pod pseudonimem Zorian Dołęga Chodakowski uzyskuje nieco funduszy w Rosji i od lipca 1820 r. prowadzi badania na północnej Rusi. Wiele jego pism z tego okresu dotyczy historii i etnografii ludów Rusi. W Twerze umiera mu kilumiesięczny sym i żona. W 1822 r. jedzie do Moskwy w nadziei uzyskania dalszych funduszy na badania, ale ich nie dostaje. Pracuje nadal, ale będąc w niedostatku już mniej efektywnie. Umiera w 1825 r. w nieznanych okolicznościach.

Słowiaństwo - rodzima wiara ukraińska

SŁOWIAŃSTWO: Rodzima Wiara Ukraińska

Rod - Bóg Słowian na Ukrainie

Autorka i jej książka

Halina Łozko znana jako Zoresława, pierwsza po wiekach przerwy wołchwyni odradzającej się rodzimej wiary ukraińskiej, godnie nawiązuje do tradycji dawnych wierzeń i obyczajów Ukrainy.Pochodzi z rodziny zachowującej pamięć o kulturowej odrębności tych ziem, podtrzymującej najlepsze osiągnięcia kultury ukraińskiej w całym ich bogactwie i różnorodności. Nie sposób sobie tego wyobrazić bez ciągłego kontaktu z przeszłością. Odwoływanie się do niej oznaczało również powrót do minionego, ale po części nadal żywego światopoglądu religijnego. Ponadto polegało też na odrzuceniu wszystkiego, co łączyło się z przymusem w sferze polityki, kultury czy obyczaju.

Słowianie - wierzenia, jezyki i zwyczaje

Słowianie w Polsce - ich wierzenia, języki i zwyczaje

Słowianie – gałąź ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi, o wspólnym pochodzeniu, podobnych zwyczajach, obrzędach i wierzeniach. Zamieszkują Europę wschodnią, środkową i południową oraz pas północnej Azji od Uralu po Ocean Spokojny. Stanowią najliczniejszą grupę ludności indoeuropejskiej w Europie. Według dawnej etymologii ludowej określenie „Słowianie” jest pochodzenia rdzennie słowiańskiego – od rzeczownika „słowo”. „Słowianie” byliby to zatem ludzie „znający słowa”, czyli potrafiący mówić (zrozumiale) – w odróżnieniu od innych ludów, z którymi Słowianie się zetknęli, a którzy posługiwali się językami dla nich niezrozumiałymi (por. Niemcy – „niemi, ludzie nie mówiący zrozumiałym językiem”). Potwierdza to tezę, że ukształtowanie się etnicznej świadomości i samookreślenie Słowian nastąpiło w momencie zetknięcia się ich z innymi ludami.