Harmonia z Naturą - filozofia życia
Haromonia
z przyrodą - Ekologia – na Wschodzie znana
jako Rudrayana – pojazd harmonii z naturą – nie
jest nauką obojętną wobec egzystencji przyrody i człowieka,
dlatego często w potocznych dyskusjach utożsamiana bywa z sozologią
i filozofią. Ekologia najogólniej jest nauką o porządku i
nieporządku w przyrodzie oraz konsekwencjach wynikających dla
istnienia biosfery i człowieka. Ze względów zarówno
filozoficznych jak i utylitarnych pojęcie “ekologia” używane
bywa w szerokim kontekście znaczeniowym. Określenia ekologia,
ekologiczny są często używane w języku potocznym w szerokim i
czasem nieprecyzyjnym sensie znaczeniowym, nie zawsze związanym z
ekologią jako nauką. Często odnoszą się do sozologii, tj. nauki
o ochronie środowiska lub samej ochrony środowiska jako takiej, a
nawet filozofii ekologicznej (ekozofia), działalności społecznej
czy artystycznej.
Ekologia zajmuje
się badaniem powiązań między organizmami żywymi a środowiskiem
abiotycznym (układy biologiczne istnieją w sieci powiązań między
sobą i otaczającym je środowiskiem), opartych na różnego rodzaju
interakcjach. Odkrywanie tych zjawisk dokonywało się od
starożytności, ale ekologia jako samodzielna nauka w Europie i
Ameryce rozwinęła się w zasadzie w XIX wieku.
Termin
‘ekologia’ wprowadził w Europie, od słowa oecologia, niemiecki
biolog i ewolucjonista Ernst Haeckel w 1869 roku, by
określić badania nad zwierzętami i ich relacjami z otaczającym
światem nieorganicznym jak i organicznym, ze szczególnym
uwzględnieniem interakcji, przyjaznych lub wrogich, z organizmami
roślinnymi i zwierzęcymi, z którymi wchodzą w kontakt. Na
organizmy w środowisku oddziałują czynniki abiotyczne i
biotyczne.
